[1 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و ايمانم (اعتقاد بدل و اقرار بزبان و عمل باندام كه كاشف از آنها است) را بكاملترين ايمان برسان، و باورم را (بآنچه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله آورده) بهترين يقين قرار داده (يقين «چنانكه خواجه نصير الدّين طوسى- رحمه اللّه- فرموده» مركب از دو علم است: علم بمعلوم و علم باينكه خلاف آن محال است، و آن را سه مرتبه است: علم اليقين مانند شناختن آتش بدود، و اين علمى است كه براى اهل نظر و استدلال از روى براهين قاطعه بدست ميآيد، و عين اليقين مانند ديدن جسم آتش، و آن علمى است كه براى برگزيدگان از مؤمنين از روى كشف بدست ميآيد، و حقّ اليقين مانند افتادن در آتش و سوختن بآن، و آن علمى است كه براى اهل شهود و فناء در خدا از روى اتّصال معنوى بدست ميآيد، و اين مرتبه از يقين كاملترين آنست كه امام عليه السّلام آن را در خواست نموده) و نيّت مرا به نيكوترين نيّتها (قصد قرب بحقّ) و كردارم را ببهترين كردارها (عمل خالص از خود نمائى) برسان (نيّت) «چنانكه در مجلّد پانزدهم بحار الانوار از محقّق طوسى- عليه الرحمة الله- نقل نموده» قصد و آهنگ عمل و انجام كار است، و آن واسطه است ميان علم و عمل زيرا تا چيزى دانسته نشود قصد آن ممكن نيست و تا قصد نشود و واقع نگردد)-] [2 بار خدايا نيّت مرا بلطف (توفيق) خود كامل گردان (بس براى تو بوده بغرض ديگر آلوده نباشد) و باورم را برحمت خويش پا بر جا نما (بطوريكه شكّ در آن راه نيابد) و بقدرت و توانائيت آنچه از من از دست رفته اصلاح فرما (از كيفر آن بگذر)-] [3 بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و بى‌نيازم كن از كارى كه‌