دعاى شانزدهم از دعاهاى امام عليه السّلام است هنگاميكه (بدرگاه خداى تعالى) از گناهان گذشت ميطلبيد،

يا در درخواست بخشش از ناپسنديده‌ها تضرّع مينمود: [1 بار خدايا اى آنكه گناهكاران بسبب رحمت او فرياد رسى ميجويند-] [2 و اى آنكه بيچارگان بياد احسان و خوشرفتارى او پناه ميبرند-] [3 و اى آنكه خطاكاران از ترس او سخت ميگيرند-]- [4 اى آرام دل هر دور از وطن كه از تنهائى دلگير است، و اى شادى هر اندوهگين دل شكسته‌اى، و اى فرياد رس هر خوار شده تنها مانده‌اى، و اى مددكار هر نيازمند رانده‌اى-] [5 تو آنى كه با رحمت و علم هر چيز (كلّى و جزئى) را فرا گرفته‌اى-] [6 و تو آنى كه براى هر آفريده شده‌اى در نعمتهاى خود بهره قرار داده‌اى-] [7 و تو آنى كه بخشش از كيفرش برتر است (حبيب ابن حرث برسول خدا صلّى اللّه عليه و آله گفت:

من مردى هستم بسيار گناهكار، حضرت باو فرمود: اى حبيب بدرگاه خدا توبه كن، گفت: توبه ميكنم باز هم مرتكب ميشوم، فرمود: هر چه گناه كردى توبه كن تا اينكه فرمود: اى حبيب عفو خدا از گناهان تو بيشتر است)-] [8 و تو اينكه رحمت او