دعاى پانزدهم از دعاهاى امام عليه السّلام است هنگاميكه بيمار ميشد يا اندوه و يا گرفتارى بآنحضرت رو ميآورد:

[1 بار خدايا تو را سپاس بر تندرستى تن من كه (پيش از اين) هميشه در آن بسر ميبردم، و تو را سپاس بر بيمارى كه (اينك) در بدنم پديد آورده‌اى-] [2 پس نميدانم، اى خداى من، كداميك از اين دو حالت (تندرستى و بيمارى) بسپاسگزارى تو شايسته‌تر و كداميك از اين دو هنگام براى ستايش تو سزاوارتر است-] [3 آيا هنگام تندرستى كه در آن روزيهاى پاكيزه‌ات را بمن گوارا ساخته و براى درخواست خوشنودى و احسانت شادمانى بخشيده و با آن بر طاعت خويش توفيقم داده توانايم كرده بودى؟-] [4 يا هنگام بيمارى كه مرا با آن (از گناهان) رهانيدى و هنگام نعمتها (دردها) ئى كه آنها را بمن ارمغان دادى تا گناهانى را كه پشت مرا سنگين كرده سبك نمايد، و از بديهائى كه در آن فرو رفته‌ام پاكم سازد، و براى فرا گرفتن توبه آگاه نمودن و براى از بين بردن گناه بنعمت پيشين (تندرستى) يادآورى باشد؟-]