خويش را به پذيرش توبه خوگر كرده‌اى و ناصالحانشان را به توبه به صلاح مى‌آورى، اى خداوندى كه به اندكى از اعمال نيك آنان خشنود مى‌گردى و عملى اندكشان را پاداشى گران عنايت مى‌كنى، اى خداوندى كه اجابت دعاى ايشان را التزام كرده‌اى و به تفضل خويش جزاى نيكشان وعده داده‌اى، من گناهكارترين گناهكارانى كه آمرزيده‌اى نيستم، من نكوهيده‌ترين عذرخواهانى كه از تو پوزش خواسته‌اند و تو پذيرفته‌اى نيستم، من ستمكارترين ستمكارانى كه به درگاه تو توبه كرده‌اند و به احسانشان نواخته‌اى نيستم. در اين مكان كه ايستاده‌ام به درگاه تو توبه مى‌كنم؛ توبه كسى كه از افراط در گناه نادم شده و از آن بار گران معاصى كه بر گردن دارد ترسان است و از ورطه‌اى كه در آن افتاده سخت شرمنده است. مى‌داند كه تو عفو كردن از گناهان بزرگ را بزرگ نمى‌شمارى و گذشت از خطاى عظيم دشوارت نمى‌نمايد و تحمل خطاهاى فاحش ما بر تو گران نمى‌آيد و محبوب‌ترين بندگان تو بنده‌اى است كه در برابر تو گردنكشى فرو هلد و از اصرار بر گناه دورى جويد و همواره از تو آمرزش خواهد.

اى خداوند، از گردنكشى در برابر تو بيزارى مى‌جويم و از اصرار در گناه به تو پناه مى‌آورم و از هر قصور كه ورزيده‌ام آمرزش مى‌خواهم و در هر خدمت كه فرومانم از تو يارى مى‌طلبم.

اى خداوند درود بفرست بر محمد و خاندانش و هر حقى را كه اداى آن بر من واجب است بر من ببخش، هر خطايى را كه مستوجب عقوبت توست بر من ببخشاى و مرا از آنچه گناهكاران را وحشت است پناه ده، زيرا تو همه عفو و بخشايشى، در تو اميد مغفرت است و خود به گذشت و بخشايش شناخته‌اى. جز تو به كس حاجت نبرم و گناهانم را جز تو آمرزنده‌اى نيست. نه، هرگز. بر خود بيمناكم و اين بيم جز از تو نيست، كه تنها تويى كه بايد از تو ترسيد و تنها تويى كه بايد از تو آمرزش طلبيد.