نيايش پنجاه و چهارم [1]

اى از ميان برنده غمها و اى زداينده اندوهان. اى بخشاينده در دنيا و آخرت و اى رحمت آورنده بر بندگان خود هم در اين سراى و هم در آن سراى. بر محمد و خاندان او درود بفرست و غمم از جان بردار و اندوهم از دل بزداى.

اى خداى يگانه، اى خداى يكتا، اى خدايى كه در نيازمنديها به تو پناه آورند، اى خداوندى كه نزاده‌اى و زاده نشده‌اى و تو را همسر و همتايى نيست. مرا از گناهان نگه‌دار و پاكيزه‌ام گردان و بليه از من دور نماى [2].

بار خدايا، چونان كسى كه نيازمندى‌اش به غايت رسيده و نيرويش به ضعف گراييده و گناهانش افزون شده، چونان كسى كه حاجت خويش را فرياد رسى نمى‌يابد و ناتوانى‌اش را نيرو بخشنده‌اى و گناهانش را آمرزنده‌اى جز تو نيست، از تو مى‌خواهم اى صاحب جلالت و اكرام كه مرا به كارى وادارى كه هر كس چنان كند، محبوب تو شود و حق اليقينى عطا كنى كه هر كس در طريق مشيت تو بدان مقام فرا رود، به پاداشى نيكو رسد.

بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود بفرست و مرا بر صدق و راستى بميران و نياز من از دنيا ببر و رغبت مرا به آنچه در نزد توست شوق لقاى خود قرار ده و مرا روزى ساز توكل به تو را از سر صدق.