مرا برگزيد، سپس بار ديگر نگاهى انداخت و برادرم على؛ وزيرم، وصىّ‌ام، جانشينم در ميان امتم و سرپرست هر مؤمنى پس از من را برگزيد. مرا رسول و نبىّ و دليل بر خلق برانگيخت و به من وحى كرد كه على را برادر، وصىّ، ولىّ و جانشين پس از خود در امّتم بگيرم. بدانيد كه على پس از من، ولىّ هر مؤمنى است؛ هر كس او را يارى كند خداى وى را يارى كند و هر كس او را دشمنى ورزد، خداى با او دشمنى كند، هر كس او را دوست بدارد، خداى او را دوست بدارد، هر كس او را كينه ورزد، خداى او را كينه ورزد، على را جز مؤمن دوست ندارد و جز كافر، با او دشمنى نورزد، پس از من على صاحب زمين و ساكن آن است، على كلمه تقواى خدا و ريسمان استوار او است، آيا مى‌خواهيد با دهن‌هاتان نور خدا را خاموش كنيد؟ خدا تمام‌كننده نورش مى‌باشد هر چند كه مشركان ناخوش دارند، دشمنان خدا مى‌خواهند كه نور برادرم را خاموش كنند و خدا مى‌خواهد كه نورش را به پايان رساند.

اى مردم! بايد كه حاضر شما سخنم را به غايب شما برساند، پروردگارا بر آنان گواه باش. اى مردم! خداوند بار سوم بر زمين نگاهى كرد و از ميان خاندانم پس از من دوازده وصى برگزيد؛ آنان بهترين امت من هستند. از آنان پس از برادرم على، يازده امام‌اند كه يكى پس از ديگرى خواهد آمد، هر گاه يكى از ميان امت رفت ديگرى از آنان برخواهد خاست، آنان همانند ستارگان آسمان هستند كه هر گاه ستاره‌اى غروب كرد، ستاره‌اى ديگر طلوع مى‌كند، چرا كه آنان پيشوايان هدايتگر و هدايت شده‌اند، نيرنگ نيرنگبازى و خوارى خواركننده‌اى به آنان آسيبى نرساند، بلكه خداوند آنكه به آنان نيرنگ زند و خوارشان سازد زيان زند، آنان حجّت خدا در زمينش و گواهان او بر خلقش مى‌باشند. هر كه اطاعت‌شان كند، خداى را اطاعت كرده و هر كه نافرمانى‌شان كند، خداى را نافرمانى كرده، آنان با قرآن هستند و قرآن با آنان، از قرآن جدا نشوند و قرآن از آنان جدا نشود تا كه در كنار حوضم بر من درآيند.