اين امّت را مقدّر فرموده و به من دستور داده كه آن نامه را بنويسم، حال مى‌خواهم آن را براى تو بر كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن گواه گيرم، برگه‌اى بياور». براى حضرتش كاغذى آورد. بر آن نامه ائمّه هدى را پس از خود، يكى پس از ديگرى املا فرمود و على عليه السّلام نوشت. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: من شما را گواه مى‌گيرم كه برادرم، وزيرم، وارثم و جانشينم در ميان امّتم، على بن ابى طالب است، سپس حسن سپس حسين، سپس نه نفر از فرزندان حسين.» كه من فقط نام دو نفر از آنان را به خاطر سپردم: على و محمد، و نامهاى ديگر ائمه را درست به خاطر ندارم ولى يادم هست كه ويژگيهاى مهدى و عدالت و عملش را توصيف مى‌فرمود و اينكه خداوند به وسيله او زمين را سرشار از داد كند آن گونه كه از ستم و بيداد لبريز شده باشد.

سپس رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: مى‌خواستم كه اين مطلب را بنويسيم و با آن به مسجد شوم، مردم را فراخوانم و آنان را بر آن گواه گيرم. اما خدا نخواست و همان شد كه مى‌خواست.

سليم گفت: در دوره خلافت عثمان، ابو ذر و مقداد را ديدم، اين سخنان را برايم تعريف كردند. سپس على عليه السّلام را در كوفه ديدم، حسن عليه السّلام و حسين عليه السّلام محرمانه اين سخنان را بى‌كم و زياد برايم تعريف كردند، گويى همه به يك زبان سخن مى‌گويند.