اين باور بودم كه پس از درگذشت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم همه مردم جز على و پيروانش هلاك شده‌اند. گفتم: اى ابو سعيد! ابو بكر و عمر هم؟ گفت: آرى! گفتم: آن روايت چيست اى ابو سعيد؟ گفت: «سخن حذيفه كه: «گروهى نجات يابند و پيروان‌شان هلاك شوند» گفته شد: چنين چيزى چگونه ممكن است اى حذيفه؟! گفت: گروهى كه داراى سوابقى در اسلام بودند و بعد كارهاى ناروا و بدعتهايى پديد آوردند و گروهى كه داراى سوابقى نبودند و از كارهاى نارواى آنان پيروى كردند، گروه اول به خاطر سوابق‌شان در اسلام نجات يافتند و گروه دوم به خاطر پيروى از بدعت‌هاى‌شان هلاك گرديدند. و فرموده رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم به عمر هنگامى كه از حضرتش در مورد كشتن حاطب بن ابى بلتعه اجازه مى‌خواست، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: «تو چه مى‌دانى اى عمر! شايد خداوند بر گروهى از مجاهدان بدر نظر خاصى داشته باشد و فرشتگانش را گواه گرفته باشد كه: من آنان را آمرزيده‌ام هر چه مى‌خواهند بكنند» (!!) و حديث جابر بن عبد اللَّه انصارى كه گفت: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم از دو موجب ياد كرد، اصحاب گفتند: اى رسول خدا! منظور از دو موجب چيست؟

فرمود: «هر كس خدا را ملاقات كند و به او شرك نورزيده باشد به بهشت درآيد و هر كس به او شرك ورزيده باشد به دوزخ درآيد». من براى ابو بكر و عمر و عثمان و طلحه و زبير اميد نجات و رستگارى ندارم».

گفتم: آيا اگر خلافت از سوى خدا و رسولش فقط از آن على عليه السّلام مى‌بود و نه آنان، باز هم بدكارى ابو بكر را مانند بدكارى عثمان و طلحه و زبير مى‌دانستى؟

گفت: «اى نادان! نگو «اگر مى‌بود»، به خدا سوگند! خلافت از آن على است نه آنان، و چگونه خلافت از آن على پس از اين چهار خصلت نباشد؟ در اين باره راويان ثقه‌اى مرا از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم احاديث بسيارى حديث كرده‌اند كه نمى‌شود شمرد».

گفتم: اين چهار خصلت چيست؟