همانا كه من و اوصيايم پس از من تا روز رستاخيز، راهنمايان راه يافته‌ايم؛ كسانى كه خداوند آنان را در آيه‌هاى بسيارى از كتابش به خويش و پيامبرش نزديك گردانيده و پاك‌مان داشته و مصون‌مان نموده و شاهدان بر خلقش و حجت خويش در زمين‌مان قرار داده، ما را از خزانه‌داران دانش خويش و معادن حكمت خود و سخنگويان وحى خويش نموده، ما را با قرآن و قرآن را با ما قرار داده كه از قرآن جدا نشويم و قرآن از ما جدا نشود تا كه در رستاخيز در كنار حوض كوثر بر رسول خدا در آئيم. و تنها اين فرقه از هفتاد و سه فرقه، فرقه رسته از آتش و رها شده از همه آشوبها و گمراهيها و شبهه‌ها است.

به راستى كه اينان از بهشتيانند، آنان هفتاد هزارند كه بى‌حساب به بهشت در آيند. و همه آن هفتاد و دو فرقه، ديندارانى به دور از حق و حقيقتند، ياران دين شيطانند، دين خويش را از شيطان و يارانش مى‌گيرند، آنان دشمنان خدايند و رسول خدا و مؤمنان كه بى‌حساب به دوزخ در آيند، بيزاران از خدا و رسولش كه خدا و رسولش را فراموش كردند و به خداوند شرك و كفر ورزيدند و جاهلانه جز خداى را پرستيدند و مى‌پندارند كه كار درستى مى‌كنند و بر همين پندار در رستاخيز مى‌گويند: «به خدا، پروردگارمان سوگند كه ما از مشركان نبوديم» [1]، «براى خدا سوگند ياد مى‌كنند آن گونه كه براى شما سوگند ياد مى‌كنند و مى‌پندارند كه دستشان به چيزى بند است، بدانيد كه آنان دروغگويانند». [2] سليم گويد: گفتم: اى امير مؤمنان! اگر كسى در عقيده توقف كرد و به شما روى نياورد و دشمنى هم نورزيد و دوستدار شما هم نبود و از دشمنان شما هم بيزارى نجست و گفت: نمى‌دانم حق كدام جريان است، و در گفته‌اش هم راستگو بود، چگونه است؟