نام کتاب : تفسیر القرآن الکریم نویسنده : الملا صدرا جلد : 0 صفحه : 113
له إلى استاذه المير الداماد- ره-:
[28] «بسى از معاني لطيفه و مسائل شريفه مكشوف خاطر عليل و
ذهن كليل گشته، و اكثر آن از طريقه مشهور متداول نزد جمهور بغايت دور است. با آنكه
اقامت برهان بر آن شده و از قوانين بحثى بعيد نيفتاده. اما چون مأنوس طبائع اكثر
طلبه و منتسبين به طايفه علم و اصحاب دانش چنانكه عرض نموده نيست و نمىباشد، لهذا
در مسطورات خود تصريح به آن نمىنمايد. بلكه بعضى از آن را بايماى قليل مودّى
مىسازد، و بعضى از آن را متفرق نموده و در اثناى مباحثات طويله به تبعيّت ديگر
سخنان تطفّلا معروض خواطر أذهان صافيه و أذهان ثاقبه مىگرداند. اما آنچه در خاطر
مرصود است مسطور نمىگردد».
[29] «و قد انتهت إلى ما تتبلد الأذهان عن دركها و تتحرك
سلسلة الحمقى و المجانين عن سماعها و تشمئزّ قلوبهم عن روائحها كاشمئزاز المزكوم
عن رائحة الورد الأحمر و المسك الأذفر».
[30] «و لأهل الإشارة فيه كلام لا يجوز التصريح به لقصور
الأفهام و شنعة اللئام».
[31] «و لنمسك اللسان عن هذا البيان. فقد انحلّ زمام
الكلام عن الضبط.