و هر كه روزه دارد پانزده روز حساب كند خدا با وى حسابى آسان و هر كه روزه دارد كل رجب را بنويسد خدا از براى او خشنودى خود را و هر كه بنويسد خدا از براى او خوشنودى خود را عذاب نكند او را در كتاب امالى شيخ ابو جعفر محمد بن بابويه رحمه اللَّه عليه است كه حديث كرد ما را محمد ابن ابراهيم ابن اسحق از احمد بن محمد كوفى از على بن حسين از على بن فضال از پدر او از ابو الحسن على بن موسى الرضا (ع) كه آن حضرت فرمود هر كه روزه دارد روز اول رجب از جهة ثواب خدا واجب شود از براى او بهشت و هر كه روزه دارد يك روز ميان آن ماه قبول شود شفاعت او بعدد قبيله ربيعه و مضر و هر كه روزه دارد روزى در آخر آن بگرداند او را خداى تعالى از پادشاهان بهشت و قبول كند شفاعت او را در پدر او و پسر او و مادر او و برادر او و خواهر او و عمّ او و عمه او و خال او و خاله او و آشنايان او و همسايگان او و اگر چه باشد در ايشان مستوجب دوزخ روز بيست و هفتم آن مبعث رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله است و سنت است روزه آن و آن روزيست از چهار روز متبرك در هر سال ماه شعبان مرويست از حضرت امام جعفر صادق (ع) كه آن سرور فرمود هر كه روزه دارد روز اول ماه شعبان واجب شود از براى او بهشت البته و هر كه روزه دارد دو روز از آن نظر كند خدا بوى در هر روز و هر شب در دار دنيا و دايم دارد نظر خود را بوى در بهشت و هر كه روزه دارد روز سيم اين ماه را زيارت كند خداى را عز و جل در عرش وى در بهشت در هر روز و متولد شد در اين روز حضرت امام حسين عليه السلام و بعضى گفته‌اند كه متولد شد در پنجم اين ماه‌

فصل سيّم در فضل جهاد

(1) فرمود خداى تعالى در سوره توبه‌الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ‌