ايشان را خدا از فضل خود كه آن خيريست مر ايشان را بلكه آن شريست از براى ايشان زود باشد كه طوقى شود آن مال در گردن ايشان در روز قيامت و فرمود پيغمبر صلى الله عليه و آله كه استوار گردانيد مالهاى خود را بزكاة و دوا كنيد بيماران خود را بصدقه و فرمود حضرت امير المؤمنين (ع) بدرستى كه خداى تعالى فرض كرده است در مالهاى مالداران قوت فقيران را و گفت خداى تبارك و تعالى كه مال مال منست و مالداران وكيلان من و فقيران عيالان من پس هر بخيلى كند بمال من عيالان مرا داخل گردانم او را در دوزخ و باك ندارم و فرمود حضرت صادق (ع) كه هر كه منع كند قيراطى از زكاة پس گويند او را كه بمير اگر خواهى بدين يهود و اگر خواهى بدين نصارى و گفت عليه السلام كه ضايع نميشود هيچ مالى در بيابان و دريا مكر بمنع از زكاة

فصل دوّم در فضل روزه ماه رمضان و غير آن‌

(1) فرمود خداى تعالى در سوره بقره‌كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ‌يعنى فرض شده است بر شما روزه داشتن چنانچه فرض شده است بر آنان كه قبل از شما بودند از براى آنكه شما بپرهيزيد و اين فرض در روزى چند شمرده است و فرمود پيغمبر (ص) كه هر كه روزه دارد ماه رمضان را در كوش داشتن و خاموشى و باز داشتن گوش و چشم و زبان و دست و عضوهاى خود را از حرام و دروغ و غيبت و آزار قربت يابد از خداى تعالى جلّ شانه در روز قيامت تا آنكه زانو بزانوى ابراهيم عليه السلام زند و نباشد ميان او و ميان عرش مگر فرسخى يا ميلى ياد نيست راوى را كه فرسخ فرمود يا ميل و روايتست از پيغمبر (ص) كه او فرمود چون روزه شوى بايد كه روزه باشد كوش تو و چشم تو و نباشد البته روز روزه تو مثل روز افطار تو روايت‌