پيغمبر (ص) كه توبه‌كاران چون ظاهر نشود اثر توبه او پس نيست توبه‌كار بايد راضى كند خواهندگان را و اعاده كند نماز را و تواضع كند ميان خلايق و بپرهيزد نفس خود را از شهوتها و باريك سازد گردن خود را بروزه روز و زرد گرداند رنگ خود را بقيام شب و تهى سازد شكم خود را بكم خوردن و گمان گرداند پشت خود را از ترس دوزخ و بگدازد استخوان خود را بشوق بهشت و نرم گرداند دل خود را از هول ملك الموت و خشك گرداند پوست خود را بر بدن خود بفكر آخرت پس اينست نشان توبه و چون به بيند بنده را بر اين صفت پس او توبه‌كننده خالص است از براى خود از جابر بن عبد اللَّه انصارى گفت آمد زنى نزد پيغمبر (ص) و عرضكرد يا رسول اللَّه زنى كشت فرزند خود را آيا هست او را توبه پس فرمود آن حضرت او را كه قسم بخداوندى كه جان محمد بدست اوست كه اگر او كشته باشد هفتاد پيغمبر را بعد از آن توبه كند و پشيمان شود و داند خدا او را كه او باز نميگردد بآن گناه هرگز قبول كند خدا توبه او را و عفو كند از وى بدرستى كه در توبه گشاده است در ميان مشرق و مغرب و بدرستى كه توبه كار از گناه چون كسى است كه نيست او را هيچ گناه و فرمود پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله كه آيا ميدانيد چيست توبه عرض كردند نه فرمود آن حضرت كه هر كه چون توبه كند و خوشنود نگرداند خواهندگان را پس نيست او توبه كار و هر كه توبه كند و زياد نكند عبادت را پس نيست او توبه كار و هر كه توبه كند و تغيير ندهد رفيقان خود را پس نيست او توبه كار و هر كه توبه كند و تغيير ندهد جاى نشستن خود را و طعام خود را پس نيست او توبه كار و هر كه توبه كند و تغيير ندهد خوى خود را و نيت خود را پس نيست او توبه كار و هر كه توبه كند و