فتأمل(1).

و احتج للقول بوجوب الاحتياط فيما لم تقم فيه حجة، بالأدلة الثلاثة (2)

اما الكتاب: فبالآيات الناهية عن القول بغير العلم، و عن الإلقاء في التهلكة، و الآمرة بالتقوى(3).

[1] (1)شايد اشاره به اين است كه اگر شارع حكم به اباحه نمود ديگر عقل، حكم به قبح، در آن مورد نمى‌كند و حكم عقل محدود به عدم ترخيص شارع است.

ادله وجوب احتياط

(2)- اخباريّين و قائلين به احتياط در شبهاتى كه دليل بر تكليف وجود ندارد به سه دليل (كتاب سنّت عقل) تمسّك نموده‌اند چه در شبهه وجوبيّه و چه در شبهه تحريميّه، (خواه منشأ شك اجمال نص، فقدان نص و يا تعارض نصين باشد.)

دليل قرآنى‌

(3)- قائلين به احتياط به آياتى استدلال كرده و ادّعا نموده‌اند كه مقتضاى آنها احتياط و اجتناب در شبهات بدويّه است.

از جمله آن آيات:

1آياتى كه متابعت از قول بدون علم را نهى مى‌كند مانند: وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ‌ ... [1].

2- آياتى كه نهى از القاء در تهلكه مى‌كند مانند: ... وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ... [2].

[1]سوره اسراء/ 36.

[2]سوره بقره/ 195.