و منها: تقسيمها إلى مقدّمة الوجود، و مقدّمة الصّحّة، و مقدّمة الوجوب، و مقدّمة العلم. لا يخفى رجوع مقدّمة الصّحّة إلى مقدّمة الوجود، و لو على القول بكون الأسامي موضوعة للأعمّ؛ ضرورة أنّ الكلام في مقدّمة الواجب‌، لا في مقدّمة المسمّى بأحدها، كما لا يخفى(1).

[تقسيمات به اعتبار ديگر]

(1)- به يك اعتبار، مقدّمه به چهار قسم، تقسيم مى‌شود يعنى: مقدّمه وجوديّه، مقدّمه صحّت، مقدّمه وجوبيه و مقدّمه علميّه.

مقدّمه وجوديّه‌

گاهى چيزى زمينه و مقدّمه وجود ذى المقدّمه هست و اگر تحقّق پيدا نكند، ذى المقدّمه، وجود پيدا نمى‌كند مثلا نصب سلّم، مقدّمه وجودى «كون على السّطح» مى‌باشد.

قدر مسلّم از نزاع و بحث مقدّمه واجب، همان مقدّمات وجوديّه هست كه تحقّق ذى المقدّمه بدون آن‌ها ممكن نيست.

مقدّمه صحّت‌

مقدّمه صحّت، آن است كه در اتّصاف ذى المقدّمه به صحت، اعتبار دارد، مانند شرائط نماز، مثلا وضو، مقدّمه صحّت نماز هست اگر طهارت نباشد، صلات، صحيحا واقع نمى‌شود.

سؤال: آيا مقدّمه صحّت، داخل نزاع در بحث مقدّمه واجب هست يا نه؟