براى توضيح بيشتر به مثال‌هاى زير دقّت كنيد:

أعوذ باللّه من الشّيطن الرّجيم؛ از شيطان رانده شده، به خدا پناه مى‌برم.

در مثال بالا كدام يك از كلمات، تابع هستند؟ « اعوذ » فعل و فاعل (انا مستتر)، « باللّه » جار و مجرور و متعلّق به « اعوذ ». « من الشيطان» نيز جار و مجرور و متعلّق به « اعوذ » و « الرجيم » تابع « الشيطان » است. دقّت كنيد « الرجيم » تابعى است كه يكى از ويژگى‌هاى متبوع خود (الشّيطان) را توضيح مى‌دهد و به آن نعت گفته مى‌شود.

« أنا عبدك المسكين؛ من بنده مسكين تو هستم».

در مثال بالا « انا » مبتدا، « عبد » خبر و مرفوع است و « المسكين » تابع « عبد » است؛ به همين دليل مرفوع است. « المسكين » در مثال بالا يكى از ويژگى‌هاى « عبد » را بيان مى‌كند و به همين خاطر، به آن « نعت » مى‌گويند.

تبصره: « ضمير »، موصوف و صفت واقع نمى‌شود.

نگاهى به كتاب‌هاى ديگر

قد يكون إعراب الاسم بتبعيّة ما قبله و يسمّي بالتابع، لأنّه يتبع ما قبله في الإعراب.

و هي خمسة:

1) نعت؛

2) العطف بالحروف؛

3) التأكيد؛

4) البدل؛

5) عطف البيان.