عقيده خواجه نصير الدّين طوسى درباره امامت:

بحث امامت:

از آغاز تاريخ اسلام در همه نقاط از لحاظ: قرآن، سنّت، عقل، اجماع، صلح، جنگ، تاريخ، ادب، تعليم، تربيت، تفسير قرآن، اخلاق، سياست، فقه، حقوق، عقايد، و آداب اسلامى مطرح بوده است.

عصر ما:

كه بيارى خداوند متعال دوران شكوفائى عقيدتى دين مبين اسلام براساس تعاليم اهل بيت پيامبر عليهم السلام و فتح باب «اجتهاد» در شيعه پى آمد اعتقاد بائمه معصومين (ع) است: توجه دقيق علمى براساس قرآن و سنت و عقل و روش اجماع امت بآن لازم مينمود.

عقيدت و ايمان خواجه:

شخصيت بزرگ علمى، و نبوغ فكرى محقق بزرگوار (نصير الدين طوسى) بر همگان روشن، و كتابى را كه وى بعنوان «اعتقاد برگزيده خويش» مرقوم فرموده «تجريد» است كه در آن با بيان ويژه بينظير نزديك باعجاز خود رؤس مطالب اعتقادى شيعه اماميه اثنى‌عشرى را باشارت نوشته است. و ما در اين اوراق نمونه‌اى از مآخذ و مدارك گفتار «خواجه» را بحد امكان با رعايت اختصار ارائه كرديم: شايد طالبان تحقيق را به مآخذ مبسوط پيشين رهنما باشد و مردم خوش‌نفس منصف با ايمان را در اين مسائل پاسخگوى و رهگشا.

خواننده محترم:

رنج ما در نوشتن و سعى شما در فراگرفتن يك فصل مختصر از كتاب بزرگى است كه آثار كتبى خواجه را تا هفتاد و هفت از اينگونه برشمرده‌اند.

*** در صفحه پيشين از قرآن كريم بنگريد كه چگونه خداى بزرگ در آياتى «جعل امام» را بخداى قادر منآن نسبت ميدهد: و چنين است «خليفه».

بحثى است علمى، دينى، مذهبى، اعتقادى، فقط: كه اسلام دين «تحقيق» است و بحث در مسائل دين بهترين «عبادت» خداى، بدون «طعن» و «اهانت» به شخص و شخصيتى: نعوذ بالله من شرور انفسنا.