و گاه حفر قبر براى خواجه سردابه ساخته و پرداخته نمودار گشت كه ديوار آن هم با كاشيهاى نفيسى آراسته بود و چنان معلوم شد كه آنرا «الناصر لدين الله» خليفه عباسى براى مدفن خويش بنا كرده است و چون او را در مقبره رصافة به خاك سپردند اين سردابه باقى مانده بود تا آنگاه كه جايگاه دفن خواجه گرديد و در آن سردابه قطعه سنگى پديد آمد، كه بر روى آن تاريخ ساختمان سردابه را، قيد و نقر كرده بودند و اتفاقا تاريخ آن با تاريخ تولد خواجه برابر شد. عمر وى هفتاد و هفت سال و اندى بود.[1]

تحرير الكلام؟:

عبد الله نعمه، در كتاب خود (فلاسفه شيعه) گويد تحرير «كتابى است كه خواجه در آن چنين گويد» (اينك جواب آنچه را كه در مورد تحرير مسائل كلام از من پرسيدى، ميدهم و به بهترين، وضعى مرتب و منظم ميكنم و به غرر فرائد اعتقادى و نكات مسائل اجتهادى اشارت ميكنم براهى كه دلايل و براهين، مرا بدان سوى كشانده و اعتقاد من بر آن پايدار شده است و آن در شش مقصد بيان گرديده است.

اول در امور عامه‌

دوم در جواهر و اعراض‌

سوم در اثبات صانع‌

چهارم در نبوت‌

پنجم در امامت (كتاب حاضر كه مورد بحث است)

ششم در معاد[2]

[1]تاريخ كاظمين‌

[2]فلاسفه شيعه ترجمه فارسى/ 522

ميزان حق يا شرح فصل امامت از تجريد الكلام خواجه نصير طوسي 59 تحرير الكلام؟: ..... ص : 58