كنا عدما و لم يكن من خلل‌

و الا مس بحاله اذا مامتنا ...

يا طول فنائها و تبقى الدنيا

لا الرسم بقى لنا و لا اسم المعنى‌

ما للمثال الذى ما زال مشهتّرا

للمنطقيين فى الشرطى تسديد

أما رأوا وجه من اهوى و طرّته‌

الشمس طالعة، و الليل موجود[1]

راه در دوست آشكار را مسپار

نامحرم پا بود، در اين ره رفتار

يا پاى چنان نه كه نماند اثرى‌

يا نقش قدم با قدم خود بردار

هر مهمى كآيد بتأييد خداى لم يزل‌

جرم مه در خانه مريخ يعنى در حمل‌

نيك باشد هم سفر هم ديدن روى دبير

جامه پوشيدن حرير و صيد افكندن بتير.

اختيار هرچه خواهى، هفت چيز آور بجاى‌

تا تو و كار تو نيكو باشدت تن بى‌محن‌

حال مه مسعود بايد، جان بيت و صاحبش‌

حال طالع صاحبش صاحب غرض بيت الغرض‌