هرگز عصبانى نمى‌شد. شخص مديرى بود كه عالم اسلام در حمله مغول مديون او است.

از اين‌رو خواجه نصير الدين طوسى از كسانى است كه بايد او را در تاريخ ايران جاودانه كرد. (اطلاعات 7- اسفند 1384 ش)

اخلاق خواجه:

خواجه نصير الدين طوسى به صفات حميده و اخلاق پسنديده، آراسته بود و معاصرينش همه او را به داشتن مكارم اخلاق ستوده‌اند.

علامه حلى «ره» درباره اخلاقش در ضمن اجازه بنى زهره گويد (و كان اشرف من شاهدناه فى الاخلاق نوّر الله ضريحه)

صاحب كتاب فوات الوفيات: اخلاق خواجه را چنين وصف كرده است.

«خواجه بسيار نيكو صورت و خوش‌رو و كريم و سخى، و بردبار و خوش معاشرت، و زيرك و بافراست بود، و يكى از دهاة روزگار بشمار ميرفت»

ابن الفوطى كه از شاگردان خواجه بوده و سالها در خدمت او بسر برده در كتاب «الحوادث الجامعة» گويد (خواجه مردى فاضل و كريم الاخلاق و نيكوسيرت و فروتن بود و هيچگاه از درخواست كسى دلتنگ نمى‌شد، و حاجتمندى را رد نمى‌كرد و برخورد، او با همه به خوشروئى بود).

ابن شاكر در فوات الوفيات اين حكايت را درباره خواجه آورده است.

«شخصى بخدمت خواجه آمد، و نوشته‌اى از ديگرى تقديم وى كرد كه در آن نوشته به خواجه بسيار ناسزا گفته و دشنام داده شده و او را كلب بن كلب خوانده بود ...

خواجه در برابر ناسزاهاى وى با زبان ملاطفت‌آميزى او را جواب گفت و فرمود اينكه او مرا سگ خوانده درست نيست چه سگ از جمله چهارپايان و عوعوكننده و پوستش پوشيده از پشم و با ناخنى دراز باشد، و اين صفات در من نيست و برخلاف قامت من راست، و تنم بى‌موى، و ناخنم پهن و ناطق، و خندانم، و فصول، و خواصى كه مراست غير از فصول، و خواص سگ باشد، و آنچه در منست مناقض است با آنچه صاحب نامه درباره من گفته است.