فصاحت امام على (ع) خطبهها، و نامهها، و آثار باقىمانده امام
سرمايه فصاحت فصحا، و آيتى در سرحد اعجاز، و برتر از كلام مخلوق و مادون كلام خالق
است.
رأى سديد امام على (ع)- را از نصايح و راهنمائىهاى وى به خلفاى
معاصر و راىزنىهاى جانانه كه بقيمت هستى مسلمين تمام شد، از خلال تاريخ فراوان
ميتوان ديد و كسى شك ندارد در اقامه حدود الهى، دقيق و سختگير و حتى، نسبت
بنزديكترين افراد خود چون «عقيل»
و
«ابن عباس،» و از ديگران چون (مصقلة بن هبيره) را
تاريخ ثبت كرده است. (كشف المراد)
شيعه آل محمد (ص) فرقه ناجيه است به چه دليل؟
علامه حلّى ره فرموده است: روزى با استاد خود (خواجه نصير الدين
طوسى) در اين مسئله مباحثه ميكرديم.
گفتم: هر فرقه گمان ميكند، او ناجى است، ما هم گمان ميكنيم، ما ناجى
هستيم.
دليل ما چيست؟
خواجه در جواب فرمود: پاسخ اول: انكه من كتب طوائف را تتبّع كردم و
اسلام و مذاهب ايشان را يافتهام كه: تمام هفتاد و دو فرقه متفقند كه اسلام و
اقرار به شهادتين، سبب نجات و دخول در بهشت است.
و با اين قول: فقط فرقه شيعه اماميه مخالفند، و گويند:
(باعث نجات و
دخول بهشت، اقرار به شهادتين، و اقرار به ولايت اهل البيت عليهم السلام است، و
اينكه بعد از رسول اكرم (ص) وصيى و خليفه بلافصل على (ع) است و لا غير.)
پس اگر فرقه ناجيه، غير اماميه باشد: بايد همه فرقهها، ناجى باشند
نه يك فرقه.
چونكه فقط فرقه اماميه تنها در اينكه ميگويند: ولايت اهل بيت (ع) و
اقرار به خلافت بلافصل على بعد از رسول اكرم (ص) مشروط است، دعوى خلافت غير على
(ع) باطل است.
اما آن هفتاد و دو فرقه، متّفقند و اشتراك دارند در اينكه موجب نجات
چيست؟
پس ظاهر شد كه هيچ طائفهاى، از طوائف ناجى نيست، مگر اماميه كه شيعه
آل محمدند عليهم السلام. اقوال الائمه- ج 13/ 58