مى‌آموخته.

از مشايخ روايت خواجه:

شيخ برهان الدين، محمد بن محمد بن على، قزوينى است كه ساكن شهر رى، و مردى «ثقة» و فاضل بوده. و از شييخ منتجب الدين، قمى صاحب «فهرست» اجازه روايت داشته.

2- خواجه سراج الدين قمرى، غير از اساتيد، خواجه در كتاب (درّة الاخبار) آمده كه جائى ديگر خبرى نيست.

3- از رساله چهل حديث شهيد ثانى عليه الرحمة برمى‌آيد كه خواجه در شرعيات:

شاگرد، والد بزرگوار خود بوده و او شاگرد، سيد فضل الله راوندى است، و راوندى، شاگرد سيد مرتضى، علم الهدى بوده است.

4- عبد الله بن حمزة بن عبد الله بن حمزة بن الحسن الطوسى از اعيان علمآء اماميه و از بزرگان اين طايفه است.

نصير الدين از عفيف الدين، محمد بن حسن شوهانى، و او از شيخ فقيه على بن محمد قمى و او از شيخ مفيد عبد الجبار بن عبد الله مقرى و او از شيخ الطائفة روايت ميكند:

بنابراين سلسله روايت وى به سه واسطه به شيخ طوسى ميرسد.

اين الفوطى در كتاب تلخيص «مجمع الاداب» در شرح‌حال سيد كمال الدين افطسى آبى گفته است كه:

«مولينا ابو جعفر نصير الدين طوسى از نصير الدين عبد الله بن حمزة كه خالوى‌[1] پدرش محمد بن حسن بود سماع حديث كرده است)- «مجمع الاداب ابن الفوطى چاپ هند».

5- على بن ابى منصور محمد الشيعى نامش در اجازه‌اى كه خواجه طوسى به كمال الدين افطسى آبى آورده (ابن الفوطى/ مجمع الآداب) خواجه طوسى او را دائى و خال‌

[1]خالو: دائى‌