و عصمت اقتضاى نص دارد، و سيرت امام بايد حاكى از عصمتش باشد.

اختصاص امامت به على عليه السّلام: نصّ (قول خدا و رسول صلّى اللّه عليه و آله) و سيرت، هردو اختصاص به علىّ عليه السّلام دارند:

عصمت بايد منصوص باشد

شيخ الرئيس ابن سينا در كتاب «شفآء» از بحث الهيات فصل سوم از مقاله دهم در بحث امام گويد:

تعيين امام بوسيله «نص» درست‌ترين طريق است.

«عصمت» عطيه‌اى است رحمانى و لطيفه‌اى است يزدانى كه قابل لمس و رؤيت نيست لهذا از سوى خداى متعال بايد بر آن «نصى» برسد و عصمت «منصوص» شود.

2- راه و روش و خوى و كردار و «سيرت» امام بايد حاكى از «عصمت» وى باشد.

و اين هردو ويژه امام على عليه السلام است.

عصمت پيامبر و عصمت على عليهما السلام‌

رسول اكرم (ص) فرمود:

تو نسبت بمن مانند هارون نسبت بموسى هستى جز اينكه پس از من پيامبرى نخواهد بود.

قال (ص) «انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى» رسول (ص) معصوم بود و على (ع) نيز.

(از طريق عامه/ 100 حديث و از طريق خاصه/ 70 حديث)

در كتاب منابيع المودّة: لو اجتمع النّاس على حبّ علىّ بن ابيطالب لما خلق اللّه النّار