حسن دوم سخنانش را چنين تكميل مى‌كند:

«مردم از تكاليف شريعت معاف شده‌اند، زيرا در دوره قيامت كه اينك در آن به سر مى‌بريم، بر مردم لازم است با تمام وجودشان به سوى خداوند روانه شوند تمامى شعاير دينى و عبادت مرسوم را رها كنند. در شريعت بر مردم واجب شده است كه در روز، پنج مرتبه با خدا باشند و او را عبادت كنند. اين تكليف صرفا ظاهرى است. اما اينك كه دوره قيامت است، بر مردم لازم است همواره در دل با خدا باشند و خود را دائما به سوى حضرت الهيه روان نگه‌دارند چرا كه نماز حقيقى، همين است».

على‌رغم تهديد و انذارى كه در كلام حسن دوم به سنگسار و كشته شدن وجود داشت، سخنان حسن دوم با خشم و نفرت جمع اسماعيلى حاضر در مجلس و در رأس آنان برادر زنش، مواجه شد.

البته طبيعى است كه در كنار اين افراد، كسانى باشند كه از ايده‌هاى جديد حسن دوم مبنى بر كنار گذاردن تكاليف دينى، استقبال نمايند و حسن دوم را در اين ايده‌هايش همراهى كنند.

جوينى انقياد و سرسپردگى اين افراد را به حسن دوم چنين توصيف مى‌كند: «... در آن روزى كه در مأمون آباد،[1] آشيانه كفر، اين زشتيها انجام و آن بديها آشكار شد، همگى به همراه موسيقى به رقص و پايكوبى پرداختند و علنا بر همان پله‌هاى منبر و در محل نشستن خطيب به شرابخوارى مشغول شدند».

اين مناظر را كه به نحو آشكارى به نظر مى‌رسد، خود حسن دوم تدارك ديده بود، تا مردم را از كارهايش راضى نشان و چنين جلوه دهد كه مردم در

[1]ظاهرا مؤمن آباد باشد. م.