الباب الرابع و الثلثون فى مجالسة العلماء و الاخيار

اخلاق محتشمي متن 364 الباب الرابع و الثلثون فى مجالسة العلماء و الاخيار

يات (1)وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ، وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا.

ترجمه: و نفس خود را با آنانكه خداى را ميخوانند بامداد و شبانگاه، و رضاى او ميخواهند بدار، يعنى: با ايشان مخالطت كن، و چشم ازيشان در مگذران براى آرايش زندگانى اين جهان.

(2)يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ‌. ترجمه:

اى مؤمنان از خدا بترسيد، و با راست گويان باشيد!

(3) الانبياء سادة، و الفقهاء قادة، و مجالستهم زيادة[1]. ترجمه:

پيمبران مهتران خلق‌اند، و اهل علم سرهنگان و پيشروان، و مجالست با ايشان سبب زيادتى علم.

(4) مثل الجليس‌[1] الصّالح مثل الدّا [ر] ى ان لم يجدك من عطره علّقك من ريحه. و مثل الجليس‌[2] السّوء مثل صاحب الكيران‌

[1]روضة الواعظين ص 358: المتقون سادة.

[2]اصل: جليس.