(5)لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‌، كَالَّذِي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ. ترجمه: صدقه‌هاى خود بمنت و رنجانيدن باطل مكنيد، مانند كسى كه مال براى ريا نفقه مردم كند، و بخدا و قيامت ايمان نياورد.

(6)إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ، وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ‌. ترجمه: مردان و زنان صدقه دهنده، و آنانكه چيزى بخدا قرض ميدهند قرض حسنه دادنى، نيك مضاعف كند براى ايشان، و ايشان را باشد مزدى تمام.

(7) الدّعاء هو العبادة، الدّعاء سلاح المؤمن، ليس شى‌ء اكرم على اللّه من الدعاء. ترجمه: دعا عبادت بود، دعا سلاح مؤمن است، هيچ چيز بر خدا گرامى‌تر از دعا نيست.

(8) لا يردّ البلاء الّا الدّعاء، اعدّوا للبلاء الدّعاء، الدّعاء عماد الدين. ترجمه:

بلا را باز ندارد الا دعا، بلا را ساخته باشيد بدعا، دعا ستون دين است.

(9) انّ اللّه يستحيى ان يرفع العبد اليه يديه فيردّهما خائبين. ترجمه: خدا شرم دارد كه بنده دست بدعا بردارد، و آن را بازگرداند نوميد دعاى او اجابت ناكرده.

(10) ثلث دعوات مستجابات لا شكّ فيهنّ: دعوة المظلوم، و دعوة المسافر، و دعوة الوالد لولده. ترجمه: سه دعا مستجاب باشد: دعاى مظلوم، و دعاى مسافر، و دعايى كه پدر و مادر فرزند را كنند.

(11) داووا مرضاكم بالصّدقة، و استقبلوا البلاء بالدّعاء. الصّدقة تمنع ميتة السّوء.

ترجمه: بيماران را بصدقه مداوا كنيد، و پيش بلا بدعا باز رويد! صدقه مرگ را باز دارد.