الباب الثامن‌[1] فى الدعاء و الصدقة و فوائدهما

الآيات: (1)أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ، أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ؟ قَلِيلًا ما تَذَكَّرُونَ! ترجمه: گفت آنكس كه مضطر را اجابت كند، چون او را بخواند، و بدى بگرداند، و شما را خليفه زمين گرداند، هيچ خدا هست باخدا؟ اندك ياد ميكنيد شما آنچه بكار ميآيد!

(2)وَ قالَ رَبُّكُمُ: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ! إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ‌. ترجمه: خدا گفت: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم! و كسانى كه از عبادت من استكبار ميكنند زود بود كه در دوزخ شوند.

(3)إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ، فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ، وَ يُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئاتِكُمْ‌. ترجمه: اگر صدقه ظاهر و آشكارا بدهيد نيكو باشد، و اگر پوشيده بدرويشان رسانيد شما را بهتر بود، و سيّآت شما مكفّر گردانيم.

(4)الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً، فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌. ترجمه: آنانكه مالهاى خود بشب و روز آشكارا و پنهان در وجوه خير صرف ميكنند، مزد ايشان بر خداست، نه ترس باشد ايشان را و نه اندوهگين شوند.

[1]اصل: الثالث.