سطرى بدينگونه مانده است: «حكماى افاضل .... متواتر و
متوالى بمنه» سپس نام نويسنده و تاريخ است كه پيش ازين هم در پايان در خود متن
آمده است (فيلم 3566 دانشگاه- يادنامه طوسى ص 26- فهرست شيرانى ص 326).
3- شماره 271 فارسى يهودا در دانشگاه پرينستن نوشته نيمه روز آينه 29
محرم 716 وقف بالى بن حاج سيد در 924 (فيلم 4344 دانشگاه تهران) كه در پايان آن به
همان خط متن ديباچه نخستين هست و اين كهنترين نسخه ايست كه من ديدم كه آن ديباچه
را دارد.
4- شماره 5777 سپهسالار از سده 10 نوشته محمد صابرين حافظ هارون با
حاشيههاى لغوى و شرح مانند فراوان در زير سطرها و كنار صفحات كه آغاز آن تا اندكى
از فهرست مطلبها افتاده و چنين است پايان آن: «انه اللطيف المجيب و اليه
المرجع و اليه انيب و هر چند عرض ....)
تا پايان خاتمه پيشين به همان خط متن.
5- شماره803 ddA دانشگاه كيمبريج نوشته روح الله در 29 ع 1/
43 [10] كه هر دو ديباچه و خاتمه نخستين را دارد و برون آن را در فهرست خود (ص
205- 207) وصف كرده و اندكى از دو ديباچه و همه خاتمه پيشين را آورده و نوشته كه
ديباچه دوم پس از ديباچه نخستين است. اين يكى جز پنج نسخه ديگريست كه در ذيل فهرست
او (ص 8 ش 37- 41) باد شده است.
6- شماره 307 ملى نوشته محمد محسن در كردآباد برهان پور در 1039 كه آغاز
ديباچه نخستين را در ص 1 پيش از صفحه عنوان كتاب و دنبال را در پايان آورده و
خاتمه را هم در هامش پايان خود كتاب پيش از دنباله ديباچه نخستين دراگره در 1047
گذارده است.
7- شماره 3268 ملى نوشته محمد صالح بن حاجى برخوردار تاجر اردبيلى در
حيدر آباد هند در روز سه شنبه 17 ع 2/ 1052 با خاتمه پيشين در پايان پيوسته به خود
كتاب (3:- 386).
8- شماره 18 فهرست مخطوطات فارسى دانشگاه پنجاب در لاهور از منظور احسن
عباسى (1: 19) به نستعليق شكسته عبد الحليم ابو الخير احمد بن شيخ عبد الرحمن قارى
در روز پنجشنبه نزديك به پايان رمضان 1081 با خاتمه پيشين.
9- شماره84832 ddA موزه بريتانيا نوشته 1082 داراى ديباچه
نخستين در هامش (ريو 856).
10- شماره 208 فهرست بهار هند (2: 162) به نستعليق روشن زرين 29 ع 2/
1098 در لاهور داراى هر دو ديباچه با حواشى.
11- شماره 198 ج دانشكده الهيات تهران كه خاتمه پيشين را دارد و آن در
اصفهان نزديك به پايان محرم 1114 نوشته شده است (1: 7).
12- شماره 360 ملى نوشته عزيز اللّه حسينى براى احمد شه فرمانرواى
مازندران در روز