فاضل
لنكرانى،
محمد، سيرى
كامل در اصول
فقه، ج 2، ص (575-574).
اشاره نص
ر.ك: دلالت
اشاره
اشتباه حجت
به لاحجت
ر.ك: معارضه
حجت و لاحجت
اشتراك
ر.ك: اشتراك
لفظى، اشتراك
معنوى.
اشتراك
لفظى
ويژگى ناشى
از وضع لفظ
براى معانى
متعدّد به صورت
مستقل
اشتراك
لفظى از اقسام
احوال لفظ
بوده و عبارت است
از حالتى كه
بر يك لفظ به
سبب وضع آن
براى چند معنا
به طور
جداگانه،
عارض مى گردد،
مانند: لفظ
«عين» كه براى
هر يك از
معانى چشم،
چشمه، طلا و...
به طور
جداگانه وضع
شده است.
مظفر، محمد
رضا، المنطق،
ص 39.
مختارى
مازندرانى،
محمد حسين،
فرهنگ اصطلاحات
اصولى، ص 46.
مجاهد،
محمد بن على،
مفاتيح
الاصول، ص 23.
آخوند
خراسانى،
محمد كاظم بن
حسين، كفاية
الاصول، ص 35 و 51.
نائينى،
محمد حسين،
اجود التقريرات،
ج 1، ص 51.
مظفر، محمد
رضا، اصول
الفقه، ج 1، ص 38.
مشكينى،
على،
اصطلاحات
الاصول، ص 26.
اشتراك
معنوى
تعدّد
مصاديق معناى
واحدِ لفظ
اشتراك
معنوى، مقابل
اشتراك لفظى و
به معناى تعدد
مصاديق و
افراد مختلف
معناى واحدى
است كه از يك
لفظ فهميده مى
شود و آن لفظ
بر همه آنها
صادق است،
مانند: اشتراك
مصاديق مختلف
انسان در
معناى «حيوان
ناطق» كه بر همه
آنها صدق مى
كند.
حيدرى، على
نقى، اصول
الاستنباط، ص
67.
ميرزاى
قمى،
ابوالقاسم بن
محمد حسن،
قوانين الاصول،
ج 1، ص 83.
مجاهد،
محمد بن على،
مفاتيح
الاصول، ص 26.
فاضل لنكرانى،
محمد، كفاية
الاصول، ج 1، ص 218.
اشتغال
ر.ك: اصل
احتياط
اشتغال
شرعى
ر.ك: اصل
احتياط شرعى
اشتغال
عقلى
ر.ك: اصل
احتياط عقلى
اشتقاق
لفظى را از
لفظ ديگر
گرفتن با
اشتراك در
حروف اصلى
اشتقاق، به
معناى گرفتن
لفظى از لفظ
ديگر است، در
صورتى كه از
نظر معنا و
تركيب مناسبت
داشته و در
صيغه مغاير
باشند.
اشتقاق را
بر سه قسم
دانسته اند:
1. اشتقاق
صغير، و آن در
جايى است كه
بين دو لفظ در
حروف و ترتيب
تناسب باشد،
مانند:
اشتقاقِ «ضَرَبَ»
از «ضَرب»;
2. اشتقاق
كبير، و آن در
جايى است كه
بين دو لفظ در
حروف و معنا
تناسب باشد،
نه در ترتيب،
مثل: اشتقاق
«جَبَذَ» از
«جَذب»;
3. اشتقاق
اكبر، و آن در
جايى است كه
بين دو لفظ در
مخارج حروف
تناسب باشد،
مثل: اشتقاق
«نعق» از «نهق».
جرجانى،
محمد بن على،
كتاب
التعريفات، ص
12.
تهانوى،
محمد اعلى بن
على، كشاف
اصطلاحات الفنون
و العلوم، ج 1،
ص 766.
اشتهار
ر.ك: شهرت
اشتهار در
روايت
ر.ك: شهرت
روايى
اشتهار در
عمل
ر.ك: شهرت
عملى
اشتهار در
فتوا
ر.ك: شهرت
فتوايى
اصالت (عدم
الدليل دليل
العدم)
ر.ك: قاعده
«عدم الدليل
دليل العدم»
اصالت
اباحه
ر.ك: اصل
اباحه
اصالت
احتياط
ر.ك: اصل
احتياط
اصالت
اشتغال
ر.ك: اصل
احتياط
اصالت
اشتغال شرعى
ر.ك: اصل
احتياط شرعى
اصالت
اشتغال عقلى
ر.ك: اصل
احتياط عقلى
اصالت
اطلاق
تمسّك به
اطلاق كلام در
نفى قيد
محتمَل
اصالت
اطلاق، از
اصول لفظى
است. درباره
كاربرد و
مجراى