شفاعت. فرق بين دعاء و شفاعت در اينست كه طلب بر سبيل تضرع اگر براى گوينده باشد دعا است و اگر براى غير گوينده باشد شفاعت خواهد بود.

او لحمل المخاطب على المطلوب: مورد ديگر از مواردى كه خبر بجاى انشاء ميآيد اينست كه بيشتر مخاطب وادار بر كار موردنظر متكلم بشود. و آن چنين است كه متكلم بجاى «ائتنى» ميگويد «تأتينى غدا». يعنى فردا ميآئى. مخاطب پيش خود ميگويد اگر فردا نروم كلام متكلم دروغ ميشود زيرا او با جمله خبريه گفته فردا ميآئى. پس من بايد بروم. اما اگر بصورت امر و انشاء باشد. معنى اينطور ميشود كه فردا بيا. مخاطب ميگويد گفته بيا ولى نميروم. پس جمله خبريه در اينطور مقامى بهتر و بيشتر او را وادار بر كار و عمل مى‌كند.

تنبيه: در بسيارى از مطالب گذشته، انشاء مانند خبر است. مطالبى كه بيان شد در باب اسناد و مسند و مسنداليه و قصر و متعلقات فعل مربوط باخبار بودند. اينك بعنوان تذكر بايد گفت كه بيشتر آن مطالب نيز در انشائات جارى‌اند. مثلا كلام انشائى نيز گاهى مؤكّد است مانند اضرب. اضرب در تأكيد امر بضرب. گاهى غير مؤكّد است مانند اضرب.

و نيز مسنداليه گاهى محذوف است مانند هل قائم او قاعد بعد از آنكه سخن از زيد بوده. يعنى زيد قائم او قاعد يا مسنداليه مذكور است و مقدم. مانند هل زيد قائم. يا هل قائم زيد. در اينجا سئوالى است و آن اينكه چرا گفت در بسيارى از مطالب گذشته و نگفت در همه مطالب. جواب اينست كه بعضى از مباحث قبل‌