مع الغرض الاخروى فانه ليس هنا غرض اخروى حتّى يقع التعارض بينهما و يرجّح الثانى: فان المعاملات أغلبها للاغراض الدنيوية و ان كان فى طيها أغراض اخروية أيضا. [1]‌

حكم شرطى كه غرض در آن مشكوك است.

در مواردى كه نمى‌دانيم آيا اين شرط داراى اغراض هست يا نه؟ و يا اينكه اين اغراض، اغراض صحيحى هستند يا خير؟ آن شرط را حمل بر غرض صحيح مى‌كنيم. شيخ انصارى (ره) در اين باره مى‌فرمايند: «لو شك فى متعلق غرض صحيح به حمل عليه». [2]‌

اگر شك در تعرض غرض صحيح به شرط شود، حمل بر غرض صحيح مى‌گردد. از جمله اين اغراض مشكوك شرطى است كه شيخ انصارى در كتاب شريف مكاسب آن را نقل مى‌كنند و شرط مى‌كند كه مرد به جز هريسه (حليم) چيز ديگرى نخورد و لباسى به جز خز نپوشد در اينگونه موارد كه غرض مشكوك است و نمى‌دانيم كه آيا اين شرط داراى غرض و هدف صحيحى است يا خير؟ اصل اصالة الصحة جارى نموده و مى‌گوييم شرط داراى غرض صحيح بوده است.

و كيف كان حيث ان المدار على كون الغرض معتدا به عند العقلاء فربما يشكّ فى بعض مصاديقه مثل اشتراط كون العبد‌