1- شرط صفت؛ 2- شرط نتيجه؛ 3- شرط فعل. [1]‌

شروط صحت شرط‌

1- شرط جايز باشد.

از شروط صحت شرط آن است كه خود شرط جايز باشد. در اينكه منظور از جايز بودن در اينجا به چه معنى است بين فقها اختلاف نظر است. عده‌اى معتقدند كه منظور از جايز بودن شرط، آن است كه مشروط يا ملتزم به جايز باشد. چنانچه در اين باره آمده است:

الثانى من شروطه صحة الشرط أن يكون سائغا بمعنى كون الملتزم به امرا جائزا شرعا. [2]‌

عده‌اى ديگر نيز معتقدند كه منظور از جايز بودن، آن است كه خود شرط كردن صحيح و جايز باشد ايشان بيان مى‌دارند شرط بر دو نوع اطلاق مى‌شود گاه به صورت مطلق، كه منظور آن نفس التزام در ضمن عقد است كه جامع بين انواع شروط، أعم از شرط فعل و شرط نتيجه و شرط وصف حالى يا استقلالى است اطلاق لفظ شرط در هر يك از اين معانى به نحو حقيقت است چرا كه لفظ شرط براى اين معناى مشترك وضع شده، و شرط به معناى مصدرى يا اسم مصدرى آن مجرد از‌