نام کتاب : قواعد فقهيه نویسنده : بجنوردى، سيد محمد جلد : 2 صفحه : 256
در معاونت از طريق تهيۀ وسايل لازم نيست كه روابط مستقيم و
فورى بين مجرم اصلى و معاون وجود داشته باشد. كسى كه اطلاعات لازمه يا وسايل
ارتكاب جنايت را به مجرم اصلى مىدهد؛ ممكن است از شخص ثالثى كسب كند، شخص ثالث هم
اگر به جريان كار واقف باشد، معاون تلقى مىشود و نتيجۀ آن اين است كه معاون
را هم مىتوان مجرم دانست.[1]
معاونت در ارائۀ طريق ارتكاب جرم
مقصود از ارائه طريق عبارت است از ارشاد، راهنمايى و ارائۀ راه
و روش ارتكاب جرم. در اينجا راهنمايى و ارائۀ طريق، نوعى مساعدت معنوى است و
شامل هر نوع اطلاعاتى است كه به نحوى از انحا مباشر را بر نحوۀ ارتكاب جرم
يا بر وسايل و ادوات آن يا بر نحوۀ استفاده از وسايل مزبور آگاه مىسازد.
براى مثال، در جرم سرقت آگاه نمودن سارق از محل وجود اموال مورد نظر
يا نحوۀ ورود به منزل، كيفيت باز كردن قفلها و ... يا در جرم قتل، آگاه
نمودن مجرم از محل استراحت مجنى عليه يا مساعدت در مسير حركت او و غيره مىتواند
ارائۀ طريق محسوب شود. اين عمل اصولا قبل از وقوع جرم انجام مىشود و همچنان
مىتواند شفاهى يا كتبى يا عملى و يا از طريق ايما و اشاره صورت گيرد. البته بايد
روشن و معلوم براى ارتكاب جرم باشد. لذا تعليمات مبهم، معاونت محسوب نمىشود.
و ديگر اينكه علم و آگاهى از عمل ارتكاب به جرم داشته باشد و ارشادات
او مؤثر بوده مجرم را بتواند يارى كند.