قاعدۀ ما يضمن بصحيحه يضمن بفاسده‌

قاعدۀ «ما يضمن بصحيحه يضمن بفاسده» [1] و عكس آن «ما لا يضمن بصحيحه لا يضمن بفاسده» نيز از جملۀ قواعد معروف فقه اسلامى است.

نخستين كسى كه به متن قاعده استدلال كرده، مرحوم علامه (ره) در كتاب تذكرة است. [2] اما قبل از ايشان شيخ الطائفه (ره) در كتاب مبسوط و ابن ادريس در كتاب سرائر به مضمون قاعدة استدلال و تمسك كرده‌اند و آن را به اصحاب نسبت داده‌اند. در اين مقاله قاعدۀ مذكور را ذيل سه عنوان مورد بحث قرار مى‌دهيم.

1. مدارك و مستندات قاعدة؛ 2. مقدار دلالت قاعدة؛ 3. موارد تطبيق قاعدة.