ترتيب دادن مثالهاى شش قسم مزبور بر شخص زيرك پوشيده نيست‌ (691).

نتيجه در طاقها موجبه جزئيه و در جفتها سالبه جزئيه است‌ (692) در دو ضرب اول‌ «*» نتيجه كلى لازم نمى‌آيد. در غير آندو كه كلى نيستند چگونه ميتوان گمان برد كه نتيجه كلى باشد. زيرا محتمل است اصغر از اوسط اعم بوده. و اوسط مساوى با اكبر باشد يا هردو مندرج در اصغر باشند. در اينصورت ديگريرا (كه اكبر است) براى همه اعم ايجاب‌كردن يا سلب نمودن ممتنع است‌ (693).

بيان صحت ضروب ششگانه اين شكل بدليل خلف است و خلف آنستكه نقيض نتيجه را بصغرى ضميمه نمايند تا نقيض كبرى را نتيجه دهد (712).

و بعكس نمودن صغرى در سه ضرب اول و پنجم ميتوان صحّت آنها را ثابت كرد (713).

در ضرب چهارم ميتوان كبرى را معكوس ساخته و آنرا صغرى قرار داد سپس نتيجه را معكوس نمود (714).

در قرينه‌هائيكه يكى از دو مقدمه‌اش موجبه جزئيه است بدليل افتراض ميتوان ثابت كرد (715).

و آشكار شد كه شكل سوم غير از جزئى نتيجه نميدهد (722).

همچنانكه دوم نتيجه غيرسالبه ندارد (721) و اولى همه را نتيجه ميدهد (720).

(*) با آنكه از دو مقدمه كلى تشكيل شده‌اند.