سالبه‌هاى دو دائمه بدائمه منعكس ميشوند (497) و عكس دو عامّه عرفيه عامه‌ (498) و عكس دو خاصه عرفيه خاصه غيردائم در بعض است‌ (499).

اثبات همگى آنچنانيستكه گفتيم: نقيض عكسرا با اصل ضميمه ميكنيم محال كه سلب شى‌ء از نفس است نتيجه ميدهد (500).

دو ممكنه در حال ايجاب بنا بمذهب منصور (505) عكس ندارند (504).

زيرا مفهوم اصل در دو ممكنه اين است: هر چيزيكه فعلا جيم باشد بطور امكان ب است. و مفهوم عكس اين ميشود كه هرچيزى فعلا ب باشد بطور امكان ج است. در صورتيكه جايز است چيزيكه بطور امكان ب باشد فعلا ب نگردد و از قوه بسوى فعليّت اصلا بيرون نرود (507) بدينجهت عكس صادق نباشد.

اما بنا برأى فارابى دو ممكنه بممكنه منعكس ميشوند (509).

دو قضيّه ممكنه و باقيها در حال سالبه بودن عكس ندارند زيرا نقيض عكسها در بعض از مواد صادق است‌ (514).

لمعه (7) عكس نقيض تبديل نقيض دو طرف قضيه است بطوريكه صدق و كيف باقى بماند (516).

حكم قضاياى موجبه در يكى از دو قسم (عكس نقيض و عكس مستوى). عكس حكم سالبه‌ها در قسم ديگر است. و بعكس‌ (517) و دليل و نقض در هردو مورد يكى ميباشد (519).