بيننده را بهيجان آورند، بعبارت ديگر نمايش واقعه يا صحنه‌سازى براى جلوه دادن حادثه‌ى راست يا دروغى را محاكات ميگويند، بنابراين نمايشات بر دو قسم است نمايشات تصويرى و فعلى و نمايشات لفظى و قولى، قسم دوم را كه نمايشات قولى باشد شعر مينامند.

ماده شعريات‌

(1131) ماده شعر قضاياى تخييليه است كه از تأليف و تركيب آنها هيجان و انفعالات نفسانى شدت مى‌يابد چه باوركردنى و راست يا باورنشدنى باشد.

در كتب منطق نامى از صورت شعر نبرده‌اند لكن مسلم است كه با هريك از قياس و استقراء و تمثيل انفعالات نفسانى بوجود مى‌آيد.

(1132) قدماء منطقيين داشتن وزن را در تعريف شعر معتبر نمى‌شمردند و فقط ميگفتند شعر كلامى است كه مفيد تخيل باشد، و متاخران وزن را قيد شعر قرار داده و بر تخيل افزوده‌اند، و جمهور مردم شعر را جز كلام با وزن و قافيه چيز ديگرى نميدانند، و بهرحال صدق مقدمات و نظم و وزن شعرى موجب شدت تخييل و انفعال نفس ميباشد و تاثير بيشترى در تغيير حالات نفسانى دارد، زيرا خود وزن داراى محاكات است و لذا گفته‌اند نظم خوش‌وزن در روانى شبيه به آب و در لطافت شبيه به هوا و در شكل شبيه به درهائى است كه در رشته‌اى تنظيم يافته باشد [1]

اقسام شعر

(1133) انفعالات نفسانى كه از شعر حاصل ميشود گوناگون‌

[1] تعليقات مصنف بر حكمت الاشراق ص 118