هستند و محسوس مورد برهان نيست بعلت اينكه برهان در مسائل عقلى جارى ميشود، بعلاوه با وجود احساس احتياجى بدليل و اثبات آن نيست، و هرگاه غايب شوند احتمال زوال و فنا در آنها ميرود و در هر دو حال دائمى نيستند و حال آنكه حكم برهان كه دائمى ميباشد در مورد امر غيردائمى جارى نيست، زيرا يقينى بودن احكامشان دائمى نيست.

رابطه و نسبت بين علوم‌

(1035) علوم از جهت وجود نسبت و چگونگى آن يا نبودن نسبتى بين موضوعات آنها بسه قسم اصلى و هرقسمى به اقسام فرعى منقسم ميباشند.

قسمتهاى اصلى عبارتند از: علوم متداخله؛ و علوم متناسبه و علوم متباينه.

علوم متداخله‌

(1036) علوم متداخله آنهائى است كه بين موضوعاتشان از جهت ذاتى يا عرضى نسبت عموم و خصوص باشد و موضوع يكى از ديگرى اعم باشد؛ علمى كه موضوعش اعم است (علم عالى) و آنكه داراى موضوع اخص ميباشد (علم سافل) ناميده ميشود.

(1037) علوم متداخله بر چهار قسم است:

(1038) (اول) آن است كه موضوع علم عالى از جهت ذاتى اعم از ديگرى بوده؛ و جنس موضوع علم سافل باشد در اينصورت نسبت‌