بنابراين لازم است كه قيد لا دوام به آن افزوده گردد. ليكن اگر لا دوام مقيد به بعض نگردد باز هم قضيه كاذبست زيرا قضيه لا دوام كليت نداشته و حكم لا دوام در بعض صادق است و ميتوانيم بگوئيم:

بعضى از كسانيكه انگشتانشان ساكن است هيچگاه نويسنده نيستند (مانند مرده).

بنابر آنچه ذكر شد لازم است كه قيد لادوامى را كه مقيد به بعض بوده باشد به آخر قضيه بيفزائيم تا عكس نسبت بهمه موارد صادق باشد.

علت حقيقى اختلاف موارد در صدق دوام و لا دوام آنستكه در موجبه قضيه وجود حكم موقوف و مقيد بوجود وصف و عنوان است ليكن عدم وصف در بعضى از موارد علت عدم حكم هست و در بعضى نيست.

باين جهت حكم سالبه در بعضى از موارد دائمى و گاهى غيردائم است.

اينها مطالبى است كه از كتب مربوطه استفاده شده ليكن سخنانى هست كه ذكر آن موجب تطويل بسيار است و ناچار بايستى خود- دارى نمود.

دليل اثبات عكس‌هاى مذكور

(500) براى اثبات عكسهاى مزبور به همان دليلى كه سابقا بيان شد تمسك جسته و گفته‌اند: اگر عكس راست نباشد نقيض آن درست خواهد بود. در اينصورت نقيض را با اصل تركيب نموده و هريك را خواسته باشيم صغرى و ديگرى را كبرى قرار ميدهيم سلب موضوع از خود را نتيجه ميدهد.