دارند ليكن هرگاه از جهت كميت يكسان باشند بين آنها تناقضى نيست زيرا در بعضى از موارد ملاحظه ميشود كه هردو صادق و گاهى هردو كاذب هستند باين جهت تعريف متناقضان بر آنها منطبق نميگردد.

مثلا:

(429) در جائيكه موضوع اعم از محمول بوده و هردو قضيه را كلى بياوريم هردو كاذب ميباشند و اگر هردو را جزئى بياوريم در صدق جمع ميشوند. مثل آنكه اگر بگوئيم همه حيوانها انسانند. و هيچ حيوانى انسان نيست. اين دو قضيه كلى و هردو كاذب ميباشند و حال آنكه يكى از متناقضين بايستى صادق باشد.

و اگر موضوع هردو قضيه را جزئى قرار داده و بگوئيم بعضى از حيوانها انسانند. و بعضى از حيوانها انسان نيستند هردو قضيه صادق ميباشند و بين آنها تناقضى نيست.

و در صورتى بين آنها تناقض بوجود مى‌آيد كه بگوئيم همه حيوانها انسان هستند و بعضى از حيوانها انسان نيستند. بين اين دو قضيه تناقض موجود است و در هرموردى چنين باشد مسلما تناقض يافت ميشود.

(430) در اينجا اشكالى پيش مى‌آيد كه بين دو قضيه محصوره جزئيه از اين جهت تناقض نيست كه موضوع در هريك غير از موضوع ديگرى ميباشد زيرا آن بعض و قسمتى از حيوان كه موضوع قضيه اول است غير از آن بعض و قسمتى است كه موضوع قضيه دوم است.

بنابراين شرط اتحاد موضوع شامل اينمورد هم ميشود و شرط اختلاف‌