ندارد و با نداشتن موضوع صادق است.

(273) گفته‌اند هرگاه اجزاء سالبه بسيطه با معدوله يكى باشد سالبه از موجبه معدوله اعم است زيرا سالبه را در مورد انتفاء موضوع ميتوان بكار برد در صورتيكه معدوله بكار نمى‌آيد.

(274) تفاوت معدوله با سالبه از جهت لفظ در آنستكه اگر حرف سلب جزء محمول قضيه باشد، معدوله و اگر جزء آن نباشد سالبه بسيطه است.

(275) شناختن معدوله از سالبه در زبان فارسى مشكل نيست زيرا فعل نفى در آخر جمله مى‌آيد. مثلا در سالبه ميگويند: فلانى دانا نيست و در معدوله گفته ميشود فلانى نادان است.

(276) اما در زبان عربى تميز دادن آنها مشكل است زيرا (اگر رابطه در قضيه ذكر شده باشد) علامت معدوله آنستكه حرف سلب بعد از رابطه ذكر ميشود تا جزء محمول گردد.

و اگر ادات سلب پيش از رابطه ذكر شده باشد جزء محمول نبوده و بر رابطه وارد گرديده و قضيه سالبه است.

(277) و در صورتيكه رابطه در لفظ ذكر نشده باشد گفته‌اند فرق بين آنها در نيت است و بمناسبت حال و مقام بايد فهميد كه قضيه سالبه يا معدوله است. باين جهت شيخ در شفا گفته است كه «الجوهر ليس بعرض» موجبه معدوله است (زيرا مقام اقتضاء عدول ميكند).