در تعريفات پسنديده و شايسته نيست. زيرا شنونده يا مقصود را درك نميكند و يا بسختى درك ميكند.

(143) هرگاه بخواهيم معنائى را برسانيم و لفظ صريح و مناسبى نداشته باشيم بايستى لفظى انتخاب كنيم و در آن معنى بكار بريم كه مقصود را بصراحت و خوبى برساند.

بارير ميناس‌

(144) در اول كتاب كه ابواب منطق شماره ميگرديد گفته شد كه يكى از ابواب منطق مبحث قضايا است كه مقدّمه موصل تصديقى ميباشد. در اين باب تعريف قضيه و اقسام آن بيان ميشود.

(144/ 2) قضيه بحسب تقسيم اول بخبرى و انشائى منقسم ميگردد.

و چون قضاياى انشائيه در مطالب علمى مورد گفتگو نيست زيرا براى كشف مجهول بكار نمى‌آيد فقط قضاياى خبريه مورد گفتگو ميباشند.

ملاك تقسيمات قضيه‌

(144/ 3) قضيه خبريه گاهى از جهت عدد اجزاء لفظى و گاهى بواسطه جهات معنوى تقسيم ميشود و تقسيمات معنوى از اينقرار است:

«اول» از جهت منجز بودن حكم يا معلق بودن آن. بحمليه و متصله و منفصله قسمت ميشود.

«دوم» از جهت بيان كميت افراد موضوع و عدم ذكر آن قضاياى مسوره و مهمله و طبيعيه يافت ميشود.

«سوم» از جهت نحوه وجود موضوع- قضاياى ذهنيه. خارجيه.

حقيقيه. حاصل ميگردد.