تعريف كنيم بايستى علل ماهوى آنها را بياوريم و براى شناساندن وجودشان بايد بذكر علل وجودى بپردازيم. مثلا اگر از حقيقت تفصيلى شخصى سؤال كنند بايد بگوئيم حيوان ناطق است و اگر از علل وجودى او بپرسند علل فاعله و اجزاء مادى و غائى او را بيان ميكنيم.

و حد كامل اينگونه موجودات آنستكه مشتمل بر علل ماهيتى و وجودى هردو باشد، مركبات اعتباريه كه ماهيت حقيقى ندارند جنس و فصل ندارند و فقط بذكر علل وجودى اكتفا ميكنيم.

نداشتن ماهيت حقيقى گاهى از نهايت كمال و در بعضى موارد از نهايت نقص است مجردات روحانى و نفوس ناطقه مطابق ذوق اشراق بواسطه كمال وجودى و غلبه وجوب بر جنبه امكانى بدون ماهيتند باين جهت گفته‌اند (النفس و ما فوقها إنّيّات محضة).

برعكس مركبات غيرحقيقيه كه نيز فاقد ماهيتند و نداشتن ماهيت بواسطه نقص وجودى آنها است.

در هريك از اين دو قسم كه معرف آنها علل وجود آنها است «ما هو» و «لم هو» يكى است يعنى همان چيزيكه حد معرف آنها است واسطه ثبوت و اثبات و علت وجودشان ميباشد و مشاركت حد و برهان پرواضح است.

در ماهيات حقيقيه نيز ميتوانيم مشاركت حد و برهان را از جهتى ثابت نمائيم. زيرا اگر بپرسند حد معرف پرويز چيست ميگوئيم حيوان ناطق است و اگر بپرسند چرا انسانست ميگوئيم زيرا ناطق است در اينجا ناطق جواب چيست و چرا است هردو واقع شده. و نيز