(25) تقدم در ذات و تقدم در فعل‌

در تشكيك عامى كه ما فيه التقدم و ما به التقدم غير يكديگرند ما فيه التقدم وجود است و وجود گاهى مربوط بذات موضوع و گاهى بفعل او است. تقدم در وجود ذات مفاد هل بسيطه و طرف تقدم اسم است مثل تقدم پدر بر فرزند كه ذات پدر مقدم بر ذات فرزند است و تقدم در فعل مثل تقدم معلم بر متعلم كه طرف تقدم كلمه است و ميگوئيم معلم پيش از متعلم دانا بود و متعلم بعد از او دانا شد.

(26) تقسيم لفظ از جهت مقايسه با معنى‌

لفظ را كه با معنى مى‌سنجيم سه حالت پيدا ميشود. گاهى لفظ يكى است و معنى متعدد است يعنى يك لفظ در چند معنى استعمال ميشود. و گاهى عكس اين صورت است يعنى چند لفظ در يك معنى بكار ميروند صورت سوم آنستكه لفظها متعدد و معنى نيز بسيار باشد و هرلفظى برابر با يك معنى بوده باشد.

اولى را كه يك لفظ چند معنى داشته باشد لفظ متكثر المعنى و صورت دوم و سومرا كه لفظ متعدد است لفظ متحد المعنى مينامند.

لفظ متحد المعنى‌

(26/ 2) لفظهاى متعدد اگر همگى براى يك معنى باشند مترادف ناميده ميشوند مانند اسب و باره. و غضنفر و اسد.