براى بدست آوردن علاقات بين محمولات و موضوعات، انواع و اجناس و خصايص ذاتى و عرضى را بيان نموده.

او تحصيل معارف حقه و علم صحيح را از طريق اطلاع يافتن به انواع و اجناس ميسّر دانسته و تقسيم و تحليل را وسيله اينكار قرار داده است. و ميگويد جنس را بايد بواسطه خاصيتهاى نوعى تقسيم نمود تا مركبات به بسايط برسند و از بسايط تشخيص داده شوند.

براى اينكه تقسيم درست انجام شود دو نوع دستور داده يكى راجع بچيزهائيكه بايد رعايت شود و دستور ديگر او براى محفوظ ماندن از موارد غلط و خطر اشتباه است.

قسمت اول مشتمل بر دو دستور است:

1- تقسيم بايستى طبيعى باشد و همچنانكه اعضاء حيوانرا از مفاصل جدا ميكنند بدون آنكه استخوانى شكسته شود بايستى اشيا را از جهات طبيعى قسمت كنند.

2- قسمت بايستى تام باشد و تمام انواعى را كه مندرج در هر جنسى هستند بايستى استخراج كنند تا به بسائط برسند.

قسمت دوم نيز مشتمل بر دو دستور است:

1- مركب را بسيط تصور نكنند.

2- عرضى را جوهرى نگيرند [1].

افلاطون مطالب مزبور را در مبحث جدل نازل بيان نموده ليكن مخلوط بفلسفه است، ارسطو اول كسى است كه مسائل منطق را تحت‌

[1] تاريخ الفلسفة اليونانية ص 78.