فصل 4: در اينكه خدا را جز عارف راستين كسى پرستش نمى‌كند (صص 140- 143). ر. ك: الإحياء، ج 4، صص 299- 307؛ الأربعين في أصول الدّين، صص 256- 258.

فصل 5: در منفعت عبادات بدنى در جلب منافع روحانى و اصلاح امراض نفسانى (صص 144- 148). ر. ك: الإحياء، ج 3، صص 59- 60.

فصل 6: در تفصيل وجوه تناسب ميان ظاهر و باطن و مشابهت ميان خوردنيها و نوشيدنيهاى جسمانى و روحانى (صص 149- 159).

فصل 7: در بيان غرض از افعال و اعمال انسانى و غايت عبادات و طاعات شرعى (صص 160- 167).

فصل 8: در بيان اينكه اعمال زشت موجب شقاوت اخروى است (صص 168- 172).

فصل 9: در بيان مغلطه‌هايى كه سبب مى‌شوند ميان اخيار و ابرار و سفيهان و عاقلان و جاهلان و عالمان فرق گذاشته نشود (صص 173- 179).

مضامين اين فصول نيز در كتب عرفانى، مخصوصا كتاب إحياء علوم الدّين غزّالى پراكنده است. براى نمونه، ر. ك: همان، ج 3، «كتاب ذمّ الغرور»، صص 367- 402.

مقاله چهارم‌

مطالب اين مقاله از فتوحات مكّيّة و رساله «حلية الأبدال» (مجموعه رسائل، ج 2، رساله 26) ابن عربى، نهج البلاغة، احاديثى از اصول كافى و معاذلة النفس افلاطون (منسوب به هرمس) گرفته شده است كه ما نشانى آنها را در پاورقيها دقيقا ثبت كرديم.