چيزهائى براى آنان ذخيره كرده شده- چشم‌نواز» و همچنين‌ [2]: «براى آنان آماده شده آنچه نه چشمها ديده و نه گوشها شنيده و نه بر قلب بشرى گذشته است».

زيرا قدر اين لذت را آن‌كس داند كه هر دو لذت را چشيده باشد، كه چنين كس لاجرم تنهائى و ذكر و فكر را برمى‌گزيند. و در درياى معرفت غوطه‌ور مى‌گردد و رياست را وامى‌گذارد و خلق را كوچك مى‌شمارد.

و اما آن را كه چون صوفى نمايان اين روزگار خبرى از معرفت و لذت آن نباشد همدمى با ديگران و همصحبتى آنان را مى‌جويد و خوردن حرام در مجالسشان و رسيدن خدمت رؤسا به‌وسيله‌ى آنان را مى‌خواهد، و اين امور را بر خلوت و تنها به ذكر خدا مشغول بودن و پرداختن به كردارهائى كه بدون اطلاع خلق بوده و او را به خدا نزديك سازد برمى‌گزيند.

و سبب اين همه اينكه دلهاى اينان از معرفت خدا خالى است و با غير او آرامش مى‌گيرند، وگرنه عارف حق‌جوى از همصحبتى خلق گريزان باشد، همچنان‌كه شخص زنده از هم‌اطاق بودن با مردگان در شب تاريك مى‌هراسد. و حتى عارف ربانى از زندگى دنيوى، كه او را مانع از ملاحظه‌ى تام ذات متعال است، هراسناك مى‌باشد و همواره مرگ طبيعى را آرزو مى‌كند تا به لقاء الله رسد و اين آيه را تحقق بخشد كه: «هرآن‌كس لقاى خدا را مى‌جويد هرآينه اجل خدائى در خواهد رسيد».

آنكه بدنيا روى دارد و به همسخنى مردمان خو گرفته و از تنهائى- خواه به مردن و يا به دورى از خلق- گريزان است و با اين‌همه ادعاى معرفت و ولايت مى‌كند، منافق و دروغزن است؛ و بنگر كه خداوند در حق يهود و بارزسازى فضيحت آنان و دروغ‌شمارى ادعاى محبت و ولايتشان فرمايد: «اى آنان كه يهودى شده‌ايد- اگر برين باوريد كه شما اولياى خدائيد آرزوى مرگ كنيد- چنانچه راستگوئيد».

[2] - اعد لهم ما لا عين رأت و لا اذن سمعت و لا خطر على قلب بشر. (حديث قدسى)