و تا نفس ازين شهوات دنياوى دورى نگزيند و ازين لذات حيوانى نپرهيزد ذات نورانى خود را نبيند، و درهاى آسمان بر او گشوده نگردد و چيزهاى شريف و لطيف و دلخواه كه در عالم اويند به چشمش درنيايند و صورتهاى نيكو و لذات اخروى را درنيابد. چيزهائى كه خداوند در توصيفشان فرموده‌ [11]: «در آنست آنچه نفسها در خواهش آنند و چشمها از آن لذت برند، و شما در آنجا جاودانه‌ايد» و فرمايد [12]: «هيچ نفسى نداند كه چه چشم روشنى‌هائى برايشان پنهان داشته شده است، به مزد آنچه بدان عمل مى‌نمودند».

[11] - فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنْتُمْ فِيها خالِدُونَ. [سوره زخرف 43/ 71]

[12] - فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ. [سوره سجده 32/ 17]

ترجمه‌ى «قرة اعين» به «چشم روشنى‌ها» ترجمه‌ى مفهومى است و مفسرين در تفسير آن دو احتمال داده‌اند: اول اينكه از ماده‌ى «قرّ» بمعنى سرما است كه معنى «خنكى چشم‌ها» مى‌شود، و گفته‌اند اشاره به اشك شادى است كه سرد مى‌باشد در برابر گريه‌ى غم كه گرم است؛ دوم بمعنى قرار و تمكن، يعنى آنچه ديده خواهد شد آن‌چنان مورد رضايت و كفايت است كه چشم روى آن قرار گرفته و به‌طرف ديگرى نمى‌نگرد. مترجم‌