و چراغ شبهايش مهتاب و پناهگاه زمستانيش مشرق و مغرب زمين و ميوه و سبزيش همان كه از زمين براى حيوانات مى‌رويد. او را نه زنى بود تا به فتنه‌اش افكند و نه فرزندى تا غمش او را فراگيرد و نه مالى تا توجهش را جلب كند و نه طمعى تا به ذلتش افكند. مركبش دو پاى او بود و خدمتكارش دستهاى او.

پس پيامبر خود را كه نيكوترين و پاكيزه‌ترين است سرمشق قرار ده كه او نمونه‌اى است براى آنان كه خواهند سرمشق گيرند و شايسته انتساب براى آنان كه خواهند به جائى منتسب شوند.

و دوست‌ترين مردمان نزد خداوند پيرو و پى‌جوى پيامبر اوست. اندك نيازى از دنيا برگرفت‌ [9] و گوشه‌ى چشمى بدان نكرد. پهلوانش لاغرتر و شكمش خالى‌تر از همه بود؛ (دنيا) را پيش او داشتند آن را نپذيرفت و دانست كه خداوند چيزى را ناخوش مى‌دارد او آن را ناخوش داشت و چيزى را پست مى‌دارد او آن را پست داشت و چيزى را كوچك مى‌شمارد او آن را كوچك شمرد.

و اگر جزين ما را هيچ نبود كه دوست مى‌داريم آنچه را خدا و پيامبرش ناخوش دارند و بزرگ مى‌انگاريم آنچه را خدا و رسولش كوچك مى‌شمارند، همين مقدار براى مخالفت و سركشى از فرمان خدا بس مى‌بود.

و او- درود خدا بر او باد- بروى زمين چون بندگان مى‌نشست و كفش و جامه‌ى خود را بدست خود وصله مى‌زد و بر خر بى‌پالان سوار مى‌شد و پشت سر خود ديگرى را سوار مى‌كرد. پرده‌اى نقش‌دار بر در خانه‌اش بود يكى از همسرانش را فرمود آن را از من پنهان كن كه چون مى‌بينمش دنيا و آرايشهاى آن را به ياد من مى‌افكند.

به دل خود از دنيا رو گرداند و ياد آن را در خويشتنش ميراند و

[9] - جمله در اصل چنين است: قضم الدنيا قضما. كه در اينجا نقل به مفهوم شده است..

عرفان و عارف نمايان ترجمه كتاب كسر أصنام الجاهلية ؛ ص152