فلسفه است. در ادبيات عربى استادى كامل و در فقه و اصول از شاگردان صاحب رياض و ميرزاى قمى و سيد محمد باقر حجة الاسلام است. در طب و نجوم و رياضيات از اساتيد مسلم به شمار مى‌رفته است.

آقا على حكيم معروف به مدرس[1]مدتى به درس پدر حاضر شده است و مدتى هم به درس ملا محمد جعفر لنگرودى و آخوند ملا آقاى قزوينى و آقا ميرزا حسن نورى پسر ارشد آخوند نورى رفته است.

به عقيده حقير آقا على در احاطه به كلمات ملا صدرا و فهم رموز مشكلات فلسفه آخوند، از كليه كسانى كه در پيرامون مبانى ملا صدرا چيزى نوشته‌اند، اعم از حاشيه يا مطلبى مستقل كاملتر بوده است و شايد آخوند ملا آقاى قزوينى هم رتبه او باشد. [2]

در عصر آقا على مدرس و زمان اوج علمى او در تهران، فيلسوف و عارف و استاد مسلم در كتب عرفا و آثار ملا صدرا آقا محمد رضا قمشه‌اى- اعلى الله مقامه- به تهران وارد شد، و در مدرسه صدر «جلو خان مسجد شاه» منزل نمود و به تدريس پرداخت. ميرزاى جلوه خواست با او معارضه علمى كند، ولى شكست خورد. او كتب مشاء مثل اشارات و شفا را تدريس نمود و از عهده كاملا

[1]آقا على از قرار نوشته خود، مدتى پيش آقا ميرزا حسن نورى تحصيل نمود و مدتى هم در قزوين خدمت آخوند ملا آقاى قزوينى كه بحرى مواج بود به تحصيل علوم عقلى پرداخت.

ملا عبد الله غير از آقا على فرزند ديگرى داشته است به نام ملا حسين زنوزى كه در علوم نجوم و انواع و اقسام رياضى فريد و وحيد عصر خود بوده است.

[2]بعد از مطالعه و دقت در آثار سركار حاج ملا هادى و چاپ چندين اثر آن بزرگوار از جمله تعاليق او بر الشواهد الربوبيّه بربنده معلوم شد كه سركار حاجى حق تقدم بر بسيارى از بزرگان دارد. بى‌علت نيست كه مغفور له آقا على از حاج ملا هادى به «وحيد عصرنا و فريد دهرنا، وحيد عصره و فريد دهره تعبير مينمايد. [1]

[1] . ر. ك: رسالة في الوجود الرابط ضمن مجموعه مصنّفات حكيم مؤسس آقا على مدرس طهرانى، ج 2، ص 175.